Jak rozmawiać o wojnie?
Wojna to trudny temat dla uczniów edukacji wczesnoszkolnej. Na szczęście mamy wiele pomocy.
Bardzo przydatne są książki Wydawnictwa Literatura, np. "Asiunia" Joanny Papuzińskiej czy "Zaklęcie na W" Michała Rusinka. Książki opowiadają o wojnie z punktu widzenia dziecka. W tle losów głównego bohatera znajdziemy bardzo dużo informacji na temat tego, jak żyli ludzie w podczas wojny: o głodzie, o rozdzieleniu rodzin, o biedzie, a także o śmierci. Jednocześnie są to książki krótkie - możemy przeczytać je uczniom na lekcji lub poprosić opiekuna świetlicy szkolnej o czytanie podczas zajęć świetlicowych. Potem wystarczy omówić lekturę z uczniami.
Warto skorzystać też z książek o historii Polski dla dzieci - jest ich już kilka na polskim rynku. Historia jest w nich opisana językiem przystępnym dla dzieci. Ważne, abyśmy nie przeładowali lekcji informacjami, aby uczniowie nie zaczęli kojarzyć historii z nauką dat i nazwisk.
Nauczyciel może sam opowiedzieć uczniom o wojnie. Dla utrwalenia warto dać uczniom kartę pracy, podsumowującą informacje o wojnie, np.
1. Wybierz właściwe słowo lub wyrażenie w każdym zdaniu:
- Podczas wojny ludzie są najedzeni / głodni.
- Mają / Nie mają w co się ubrać.
- Domy są zniszczone / wyremontowane.
itd.
Inny sposób na utrwalenie wiadomości to projekt, w którym dzieci tworzą plakat lub lapbooka o wojnie - to rozwiązanie jest ciekawe, gdyż pozwala uczniom uczyć się od siebie nawzajem oraz wybrać te informacje, które najbardziej zapadły im w pamięć.
My wspólnie ułożyliśmy notatkę do zapisania w zeszycie:
"II wojna światowa zaczęła się 1 września 1939 roku. Trwała 6 lat – do 1945 roku. Przez ten czas Polska była pod okupacją. Okupanci chcieli zniszczyć naszą kulturę. Jednak władze Polski działały w ukryciu. Powstało nawet wojsko polskie – Armia Krajowa. Wielu Polaków walczyło też na frontach w innych państwach."
Zgodnie z podstawą programową (i własnym sumieniem) kształcimy w uczniach postawę patriotyczną. Opowiadajmy uczniom edukacji wczesnoszkolnej o wojnie!
Bardzo przydatne są książki Wydawnictwa Literatura, np. "Asiunia" Joanny Papuzińskiej czy "Zaklęcie na W" Michała Rusinka. Książki opowiadają o wojnie z punktu widzenia dziecka. W tle losów głównego bohatera znajdziemy bardzo dużo informacji na temat tego, jak żyli ludzie w podczas wojny: o głodzie, o rozdzieleniu rodzin, o biedzie, a także o śmierci. Jednocześnie są to książki krótkie - możemy przeczytać je uczniom na lekcji lub poprosić opiekuna świetlicy szkolnej o czytanie podczas zajęć świetlicowych. Potem wystarczy omówić lekturę z uczniami.
Warto skorzystać też z książek o historii Polski dla dzieci - jest ich już kilka na polskim rynku. Historia jest w nich opisana językiem przystępnym dla dzieci. Ważne, abyśmy nie przeładowali lekcji informacjami, aby uczniowie nie zaczęli kojarzyć historii z nauką dat i nazwisk.
Nauczyciel może sam opowiedzieć uczniom o wojnie. Dla utrwalenia warto dać uczniom kartę pracy, podsumowującą informacje o wojnie, np.
1. Wybierz właściwe słowo lub wyrażenie w każdym zdaniu:
- Podczas wojny ludzie są najedzeni / głodni.
- Mają / Nie mają w co się ubrać.
- Domy są zniszczone / wyremontowane.
itd.
Inny sposób na utrwalenie wiadomości to projekt, w którym dzieci tworzą plakat lub lapbooka o wojnie - to rozwiązanie jest ciekawe, gdyż pozwala uczniom uczyć się od siebie nawzajem oraz wybrać te informacje, które najbardziej zapadły im w pamięć.
My wspólnie ułożyliśmy notatkę do zapisania w zeszycie:
"II wojna światowa zaczęła się 1 września 1939 roku. Trwała 6 lat – do 1945 roku. Przez ten czas Polska była pod okupacją. Okupanci chcieli zniszczyć naszą kulturę. Jednak władze Polski działały w ukryciu. Powstało nawet wojsko polskie – Armia Krajowa. Wielu Polaków walczyło też na frontach w innych państwach."
Zgodnie z podstawą programową (i własnym sumieniem) kształcimy w uczniach postawę patriotyczną. Opowiadajmy uczniom edukacji wczesnoszkolnej o wojnie!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz