Pomoce wykonane przez dzieci

Pomoce wykonane przez dzieci

Jako nauczyciele mamy dostęp do pięknych kolorowych plakatów tematycznych oraz kart obrazkowych. Założeniem wydawnictwa jest, że taka pomoc dydaktyczna zostanie wykorzystana dla zobrazowania nowego zagadnienia, a potem powieszona na tablicę lub gazetkę klasową, aby dzieci mogły ją czytać i zapamiętywać wiadomości. Zapewne jest w tym jakaś racja. 

Uważam jednak, że zdecydowanie więcej korzyści przynosi wykonanie plakatu przez dzieci. Jeśli pracują w grupach, rozwijają kompetencje społeczne. Wykonanie plakatu umożliwia uczniom lepsze zrozumienie zagadnienia oraz zapamiętanie informacji. Ponadto widząc swój plakat powieszony na gazetce ściennej czują dumę, satysfakcję i chętniej zaglądają do swojej pracy, utrwalając wiedzę. A jeśli pozwolimy im uczestniczyć w wyeksponowaniu prac na tablicy, mają poczucie sprawczości i czują się odpowiedzialne za to, co dzieje się w sali.


Podobnie działają wykonane przez uczniów karty obrazkowe - są nie tylko pomocą przy utrwalaniu materiału w zabawie i różnych ćwiczeniach, ale też sam proces tworzenia ich pomaga zapamiętać nowe słowa i wyrażenia. Dodatkowo maluchy uczą się kojarzyć obrazek z zapisem słownym, czytając ten wyraz globalnie. Karty powieszone na tablicy działają tak samo, o ile nie lepiej niż plakat z wydawnictwa. 

Przedstawione na zdjęciach pomoce wykonane zostały przez uczniów podczas lekcji języka angielskiego. Wierzę jednak, że ta sama zasada działa na innych przedmiotach. Kiedy uczeń nauczy się więcej:
  • kiedy popatrzy na plakat o ruchu obrotowym Ziemi, czy kiedy sam taki plakat wykona?
  • kiedy poczyta daty ważnych świąt państwowych na gotowym kalendarzu, czy kiedy sam wykona kalendarz lub plakat zawierający podobne informacje?
  • kiedy przeanalizuje gromady zwierząt na błyszczącej planszy z wydawnictwa, czy kiedy sam podzieli zwierzęta na gromady i wykona na ten temat plakat albo mapę myśli?
Pozwólmy uczniom samym wykonywać pomoce dydaktyczne po to, aby same dokonały analizy, a potem syntezy nowej wiedzy.
Educaplay - wiele ćwiczeń, wiele możliwości

Educaplay - wiele ćwiczeń, wiele możliwości

Educaplay to narzędzie, z którego może skorzystać każdy nauczyciel bezpłatnie. Istnieje również wersja premium, ale opcja darmowa daje bardzo dużo możliwości. Minusem są reklamy, chociaż nie są one wyjątkowo uciążliwe. No i nie ma, niestety, wersji polskojęzycznej. Jednak kiedy tworzymy zadanie, wiele możemy zrobić na wyczucie. 

W Educaplay możemy stworzyć 16 rodzajów zadań. Nie dam rady opisać wszystkich z nich w jednym wpisie, postaram się krótko streścić, do czego służy każde z nich. Niektóre z zadań nadają się na lekcje języków obcych lub dla klas dwujęzycznych, gdyż nie zawsze można wpisać polskie znaki diakrytyczne. W większości ćwiczeń jednak można wykorzystać polską czcionkę, wobec tego większość zadań nadaje się na różne przedmioty. Niżej pokażę też poruszać się po całej platformie. 

Zadania, jakie można stworzyć za darmo na portalu Educaplay:

1. Riddle: zagadka obrazkowa - wybieramy zdjęcie jako odpowiedź na zagadkę, zdjęcie jest ukryte, dopisujemy do niego zagadkę i kilka wskazówek, po wykorzystaniu przez ucznia kolejnych wskazówek fragmenty zdjęcia są odkrywane, aby po udzieleniu ostatecznej odpowiedzi odsłonić się całkowicie; Kliknijcie, aby zobaczyć przykładową zagadkę. 

2. Fill in the Blanks Game: uzupełnianie luk w tekście - wpisujemy tekst, potem "wyjmujemy" z niego słowa, efekt jak na zdjęciu (link do zadania):

3. Crossword Puzzle: krzyżówka - nie ma opcji wpisania polskich znaków diakrytycznych, więc krzyżówka nadaje się na lekcje języków obcych. Wpisujemy słowa oraz podajemy wskazówkę (definicję, zdjęcie lub nagranie), a platforma sama tworzy ze słów krzyżówkę. Przykładowa krzyżówka po angielsku.

4. Dialogue Game: to zadanie typowo na lekcję języków obcych. Zapisujemy dialog i nagrywamy poszczególne zdania. Warto to zrobić podczas lekcji, aby to uczniowie czytali dialog. Możemy też sami przygotować dialog, a podczas lekcji puścić uczniom nagranie i poprosić o wskazanie zdania, które podaje jakąś konkretną informację, np. w którą stronę należy skręcić? Przykład dialogu.

5. Dictation Game: dyktando - wpisujemy tekst lub pojedyncze słowa, a następnie dodajemy nagrania. Uczeń słucha kolejnych nagrań i zapisuje cały tekst. Po skończeniu może porównać swoją odpowiedź z tekstem nauczyciela. To ćwiczenie dopuszcza użycie polskich znaków diakrytycznych, więc jest to idealne ćwiczenie na język polski.  Przykładowe dyktando.

6. Unscramble Letters Game: ustawianie liter we właściwej kolejności - podajemy definicję słowa i litery, które się na nie składają, a uczniowie muszą ustawić je we właściwej kolejności. Nadaje się na lekcje języka polskiego, ale też przyrody, biologii, historii (np. nazwiska) i innych przedmiotów. Przykładowe ćwiczenie

7. Unscramble Words Game: jak wyżej, tylko zamiast liter uczniowie ustawiają słowa we właściwej kolejności tak, aby powstało prawidłowo zbudowane zdanie, np. definicja. Nadaje się na różne przedmioty, polskie znaki diakrytyczne są akceptowane. Przykładowe ćwiczenie.

8. Matching Game: dopasowywanie słów do kategorii, nadaje się na różne przedmioty. W wersji, którą podaję jako przykładową należy kliknąć na dowolne słowo, wtedy pokazuje się nazwa kategorii, a z lewej strony widzimy, ile słów z tej kategorii powinniśmy znaleźć. Po znalezieniu wszystkich słów klikamy na dowolne słowo nie wybrane do tej pory i pokazuje się nastepne kategoria itd. Przykładowe zadanie:

9. Word Search Puzzle: wykreślanka wyrazowa, idealna na utrwalenie trudnych nazw lub wyrazów w języku obcym. Niestety, nie akceptuje polskich znaków diakrytycznych, ale można umówić się z uczniami, że ich nie używamy (np. zamiast "Łódź" wpisujemy Lodz". Przykładowe zadanie na przyrodę/biologię.

10. Quiz: jak sama nazwa wskazuje - zestaw pytań jedno- lub wielokrotnego wyboru, możemy dodać zdjęcia, pliki audio lub video, możemy też wstawić pytania otwarte, w których uczeń sam będzie musiał podać odpowiedź. Przykładowe ćwiczenie "Miasta i zabytki".

11. Map Quiz: wstawiamy zdjęcie i zaznaczamy na nim punkty; każdemu punktowi możemy przyporządkować pytanie: nazwę, miejsce, słowo w języku obcym, nazwisko itp. Możemy to napisać, wstawić plik dźwiękowy lub nagrać. Dzięki opcji nagrania nadaje się też dla maluchów. Przykładowe ćwiczenie Miasta Polski.

12. Slideshow: bardzo prosta prezentacja, nadaje się na wprowadzenie tematu, po prezentacji może nastąpić quiz lub inne zadanie sprawdzające zrozumienie materiału; wprowadzając materiał mamy 9 opcji slajdów do wyboru, można załaczać zdjęcia, filmy i pliki audio. Przyjmuje polskie znaki diakrytyczne. Przykładowa prezentacja o kuchni polskiej.

13. Video Quiz: wstawiamy film, dzielimy go na segmenty, do każdego segmentu możemy dopisać pytanie jedno-, wielokrotnego wyboru lub otwarte. Przykładowy video quiz na lekcję historii

14. Matching Columns Game: łaczenie nazw/rysunków/zdjęć/dat itp. z jednej kolumny z pasującą odpowiedzią z drugiej kolumny; możemy wstawić plik audio lub samemu nagrać dźwięk, nadaje się więc również dla młodszych dzieci; akceptuje polskie znaki diakrytyczne. Przykładowe ćwiczenie dla dzieci nie czytających:


15. Memory Game: typowa memory, czyli odkrywanie kart z tekstem/obrazkiem i znajdowanie par. Przykładowe ćwiczenie na język polski.

16. ABC Games: uczeń zgaduje słowa zaczynające się na kolejne litery alfabetu; można wpisać definicje jako zagadki lub podać zdjęcia. Nie ma konieczności wykorzustywać wszystkich liter - te niewykorzystane są nieatywne. Przykładowe zadanie Zwierzęta.


Polecam tworzenie własnych ćwiczeń - na początku może się to wydawać skomplikowane, ale szybko nabieramy wprawy. Przy każdym zadaniu decydujemy o ustawieniach typowych dla tego konkretnego rodzaju ćwiczenia, np. czy jest limit czasu na wykonanie ćwiczenia? Jeśli tak, to jaki? Ile prób może podjąć uczeń? Czy dane pytanie jest obowiązkowe? Czasami możemy ustawić podpowiedzi itp. Tworząc ćwiczenie klikamy na New Activity w prawym górnym rogu. 


Następnie wybieramy rodzaj zadania i język, wpisujemy tytuł i krótki opis. Musimy też podać, jakiego przedmiotu dotyczy to zadanie oraz dla jakich uczniów jest przeznaczone (wiek). Dopiero po podaniu tych informacji klikamy na zielony przycisk Next w górnej części strony. Przechodzimy wtedy do ustawień typowych dla danego ćwiczenia. Część ustawień zarezerwowane jest dla posiadaczy konta premium, na darmowym koncie możemy edytować tam, gdzie widzimy szary przycisk Edit. Dodajemy poszczególne pytania/materiały, w każdej chwili możemy podejrzeć jak wygląda to, co już wprowadziliśmy klikając Preview w prawej części strony. 

Z prawej strony widnieje też miernik gotowości ćwiczenia do opublikowania. Zadanie może być opublikowane dopiero wtedy, kiedy wskazówka miernika znajduje się na zielonej części. Czasami po wprowadzaniu kolejnych pytań wskazówka przesuwa się jedynie odrobinę, ale w którymś momencie przeskakuje np. o 40 punktów procentowych, więc nie martwcie się, jeśli dodaliście już dużo, a wskazówka jest nadal na czerwonym polu - po kolejnym pytaniu zadanie może być już gotowe. Aby je opublikować musimy pamiętać o jeszcze jednej rzeczy - trzeba dodać przynajmniej 3 tagi (labels). Wtedy klikamy na Publish Activity

Wszystkie swoje zadania znajdziecie po kliknięciu na szarą postać w prawym górnym rogu - to Wasze konto. Widząc listę zadań klikamy na wybrane, a pod otwartym ćwiczeniem są przyciski: Save, Share i Download. Wystarczy kliknąć na Share, skopiować podany link i wysłać uczniom. Tuż pod linkiem widnieje kod do osadzenia ćwiczenia na stronie. Możecie też przesłać im zadanie bezpośrednio przez Google Classroom lub Microsoft Teams, ale do tego potrzebne są odpowiednie ustawienia administratora na obu tych portalach. 

Istnieje możliwość wyszukania gotowych ćwiczeń, opublikowanych przez innych użytkowników. Portal Educaplay nie jest jednak na razie zbyt populrany w Polsce, trudno jest więc znaleźć zadania po polsku. 

Zadania w Educaplay nadają się zarówno na tablicę interaktywną, jak i na tablety czy jako zadania w edukacji zdalnej. Oferują sporo możliwości, zwłaszcza dla maluchów, które nie potrafią jeszcze czytać. Warto spróbować. Pochwalcie się w komentarzu swoimi zadaniami!
Aparat fotograficzny na lekcji

Aparat fotograficzny na lekcji

Zdania na temat telefonów komórkowych w szkołach są podzielone. Jeśli jednak w Waszej szkole uczniowie mogą korzystać z komórek, przynajmniej do celów edukacyjnych, proponuję wykorzystać aparat fotograficzny, który zawiera każdy telefon. Można też użyć zwykłego aparatu fotograficzengo. Chodzi o to, aby to uczniowie robili zdjęcia. Po co? Pomysłów jest wiele. 

Podczas wycieczek i wyjść

1. Zazwyczaj to opiekunowie dokumentują wycieczkę, robiąc zdjęcia uczniom, ich aktywnościom, a także odwiedzanym miejscom. Warto oddać to zadanie uczniom - jeśli mogą wziąć na wycieczkę aparat, i tak zapewne zrobią mnóstwo zdjęć. Ustalmy jednak zasady - nie chodzi o to, aby "strzelać fotkę" co minutę, tylko wybierać to, co jest naprawdę ważne. Możemy podzielić uczniów na grupy i każdej przydzielić inne zadanie: jedna może uwieczniać odwiedzane miejsca tak, aby potem stworzyć ze zdjęć prezentację, dodając najważniejsze informacje o muzeum, zamku czy parku narodowym; inna grupa może zająć się fotografowaniem uczniów i ich reakcji, aby zdjęciami opowiedzieć o doświadczeniach klasy i pokazać proces integracji uczniów; jeszcze inna niech fotografuje przyrodę albo inne ważne elementy odwiedzanych miejsc; kolejna może być odpowiedzialna za zdjęcia grupowe itp. W zależności od miejsca wycieczki oraz jej celu zadania przydzielone grupom mogą być inne.

2. Podczas wyjść lub wycieczek przyrodniczych uczniowie będą bardziej uważni, jeśli otrzymają konkretne zadanie do wykonania. Jeśli uczymy się aktualnie o owadach, niech uczniowie sfotografują napotkane owady, a po powrocie do szkoły poszukają ich nazw w atlasie internetowym lub drukowanym. Oczywiście, zamiast owadów moga być ssaki, ptaki czy konkretne rośliny. Możemy też zaproponować uczniom znalezienie i uwiecznienie pierwszych oznak wiosny lub innej pory roku. Niech poszukają grzybów i zamiast je zbierać (to zwykle jest dość problematyczne w dużej grupie) niech zrobią zdjęcia, aby potem w klasie poszukać i nazw i stworzyć własny atlas grzybów. 

3. Jeśli uczymy się o naszym mieście, wyjdźmy z uczniami na spacer po okolicy - niech zrobią zdjęcia charakterystycznych dla miasta miejsc, a potem naniosą je na mapę i dodadzą opis. W ten sposób na pewno nauczą się więcej niż czytając gotowe informacje o konkretnych miejscach. 

4. W ramach lekcji języków obcych wyjdźmy na spacer i pozwólmy uczniom zrobić zdjęcia miejsc lub przedmiotów, których obcojęzyczne nazwy poznali lub chcą poznać. Możemy w ten sposób stworzyć słownik obrazkowy. 

Podczas lekcji

1. Uczniowie mogą tworzyć kronikę edukacyjną klasy - nie ważnych wydarzeń, ale tego, o czym się uczą. Takie zadanie pasuje do każdego przedmiotu. Zdjęcia można wstawiać do prezentacji lub na wirtualną tablicę, dodając krótki opis. Powstanie coś w stylu "OK zeszytu", ale w postaci wizualnej online. Taki materiał może się przydać podczas kolejnych lekcji, zwłaszcza, jeśli będzie miał formę osi czasu (padlet i sutori maja taką opcję). Czasami warto odwołać się do lekcji sprzed kilku tygodni, aby coś przypomnieć, lub po prostu pokazać uczniom, ile już potrafią. Tworząc taką oś czasu - ze zdjęciem i opisem - będa dodatkowo utrwalać materiał i możemy sprawdzić, czy dobrze zrozumieli. Może powstać jedna wspólna oś czasu całej klasy, lub każdy uczeń może tworzyć własną.

2. Kiedy na lekcji języka obcego uczymy się opisywać ludzi, możemy skorzystać z gotowych zdjęć z internetu. Jednak jeśli uczniowie zrobią zdjęcia sobie nawzajem i opiszą wygląd zewnętrzny, ubiór i nastrój kolegi/koleżanki, zdecydowanie łatwiej im będzie zapamiętać nowe słowa i konstrukcje zdaniowe.

3. Ze zdjęć wykonanych przez uczniów może powstać komiks, np. w języku obcym. Uczniowie pracują w grupach, wymyślają scenkę i dialogi, potem część grupy odgrywa scenkę, jedna osoba robi zdjęcia. Następnie uczniowie ustawiają zdjęcia w odpowiedniej kolejności i dodają chmurki z tekstem. Można do tego wykorzystać np. canvę. 

4. Na lekcji plastyki lub języka polskiego, kiedy poznajemy obrazy konkretnego malarza lub z jakiejś konkretnej epoki, możemy pobawić się z uczniami w odgrywanie obrazów ciałem. Uczniowie ustawiają się w takiej pozycji, jak bohaterowie obrazu i robią sobie zdjęcie. Jeśli taką lekcję zaplanujemy odpowiednio wcześnie, możemy nawet porosić uczniów o ubranie się w podobne stroje (może niekoniecznie barokowe suknie, ale np. stroje z dwudziestolecia międzywojennego). Możemy też użyć programu do obróbki zdjęć, aby dorysować brodę, zmienić kolor włosów itp. Dzięki temu uczniowie będą kojarzyć dane obrazy i okoliczności ich powstania, a jeśli to obrazy związane z hitorią, mogą lepiej zapamiętać cechy danej epoki lub szczegóły wydarzeń historycznych. 

5. Za pomocą zdjęć uczniowie mogą stworzyć instrukcję, np. ewakuacji lub wykonania jakiejś potrawy. Najpierw muszą dowiedzieć się, jak to robić, potem zrobić zdjęcia, jak kolega/koleżanka wykonuje kolejne czynności, a na koniec dodać krótki opis. 

6. Zdjęcia można wykorzystać też do poszukiwania różnych rzeczy, zgodnie ze specyfiką przedmiotu: figur geometrycznych, substancji chemicznych czy dowodów na działanie praw fizyki. 

Projekt 365

Kolejnym uniwersalnym pomysłem jest wykorzystanie projektu 365, w którym uczniowie każdego dnia robią tylko 1 zdjęcie, które definiuje dany dzień. Potem skladają wszystkie zdjęcia razem, jedno po drugim, i mają stworzoną w ciekawy sposób kronikę klasową. Oczywiście, to nie musi być 365 dni, ale np. miesiąc. Bardziej chodzi tu o refleksję i dokonanie wyboru tego właściwego ujęcia. 

Macie jeszcze inne pomysły na wykorzystanie podczas lekcji zdjęć robionych przez uczniów? Napiszcie w komentarzach. 

Co mówią zdjęcia?

Co mówią zdjęcia?

Jestem wzrokowcem, jak zdecydowana większość społeczeństwa, a zarazem moich uczniów. Dlatego podczas lekcji często wykorzystuję obrazy i zdjęcia. Idealnie nadaje się do tego Canva dla oświaty, gdyż mogę zaprosić uczniów do zespołu i dać im do wykonania jakieś kreatywne zadanie. Kiedy uczeń zakończy pracę, ja otrzymuję ją do sprawdzenia - każdą pracę mogę edytować, a następnie napisać uczniowi komentarz z informacją zwrotną. 

Jako nauczyciel edukacji wczesnoszkolnej wykorzystuję Canvę do rozwijania kreatywności uczniów. Mogą tworzyć komiksy, kolaże ze zdjęć, plakaty, prezentacje i inne wytwory, np. w ramach podsumowania projektu. O tym jednak dokładniej innym razem. Tutaj chciałabym skupić się na wykorzystaniu zdjęć do rozwijania kreatywności uczniów. Najprostsze tego typu zadanie to wybranie zdjęcia i dopisanie do niego słów, które wypowiadają ludzie na nim przedstawieni. Można zawęzić wyszukiwanie zdjęć do konkretnego tematu, np. emocje, i dopisać, dlaczego ci ludzie czują się tak, jak widać na zdjęciu. Można też wykorzystać zdjęcia zrobione przez uczniów lub zdjęcia uczniów zrobione przez nauczyciela. Poniżej przykład do tematu "Rodzina":


Metodę tę można wykorzystać też do oswojenia lęków uczniów związanych np. z Covid:

Jeszcze innym sposobem na rozwijanie kreatywności z wykorzystaniem zdjęć jest wymyślanie historii zdjęcia. Uczniowie pracują w grupach, każda grupa otrzymuje jedno zdjęcie i zastanawia się, w jakiej sytuacji to zdjęcie wykonano, co się stało przed chwilą, kim są bohaterowie zdjęcia itp. Na tej podstawie dzieci piszą opowiadanie: 

Takie ćwiczenie można łatwo urozmaicić, wprowadzając elementy rywalizacji międzygrupowej. Nauczyciel pokazuje wszystkim uczniom zdjęcie, każda grupa wymyśla dwa słowa z nim związane. Proponuję przydzielić grupom różne części mowy, np. jedna grupa podaje 2 rzeczowniki, inna 2 czasowniki itd. Tworzymy bazę słów związanych z konkretnym zdjęciem. Teraz uczniowie muszą wykonać zadanie jak wyżej, czyli napisać opowiadanie o tej osobie, wykorzystując wypisane wcześniej słowa. 

Niektóre z tych zadań można przenieść na lekcje języka angielskiego. Moi uczniowie uwielbiają bawić się canvą, kiedy poznajemy nową konstrukcję zdaniową lub słownictwo. Proszę ich wtedy o stworzenie mini-komiksu, w którym ludzie na zdjęciu używają tej kontstrukcji, np:


Opisałam wykorzystanie zdjęć w canvie podczas lekcji przedmiotów, których uczę aktualnie. Jestem przekonana, że da się wymyślić ciekawe pomysły na kreatywne zajęcia z canvą również podczas innych przedmiotów, np. pytanie do bohatera zdjęcia lub obrazu:
  • Co mówi pantofelek albo tasiemiec? (biologia)
  • Dlaczego malujesz w taki sposób? (plastyka, pytanie do wybranego malarza)
  • W jaki sposób dokonałeś swojego odkrycia? (historia, pytanie do wybranego wynalazcy)
Co zrobić, aby uzyskać dostęp do Canvy dla oświaty? 
Przede wszystkim trzeba założyć darmowe konto na canva.com jako nauczyciel. Potem wchodzimy na stronę https://www.canva.com/pl_pl/edukacja/, klikamy Zarejestruj się teraz bezpłatnie, potem Złóż wniosek o konto dziś, a następnie wypełniamy formularz (po angielsku). Starajmy się przy tym udowodnić, że bardzo potrzebujemy Canvy dla oświaty. Do wniosku trzeba dołączyć dokument potwierdzający, że jesteśmy zatrudnieni w szkole, którą wpisaliśmy w formularzu. Ja dodałam zdjęcie pierwszej strony ostatniego PITu, który otrzymałam w szkole. Po 2 dniach otrzymałam akceptację. Konto dla oświaty jest dużo bogatsze niż darmowe, pozwala przy tym tworzyć zespoły i zapraszać do nich uczniów. Naprawdę warto!
TIKowa powtórka

TIKowa powtórka

 W tym roku udało mi się przenieść większość lekcji języka angielskiego do pracowni komputerowej, dzięki czemu działamy TIKowo. Bardzo przydaje się też to, że mamy w szkole Office 365 i każdy uczeń ma swoje konto. Na Teams mamy założone zespoły, w których można umieszczać różne aplikacje i linki. Dzisiaj udało nam się w ciekawy sposób powtórzyć materiał z poprzednich klas: zamiast robić nudne zadania z podręcznika, utworzyłam prezentację z tytułem i kryteriami sukcesu. Na lekcji uczniowie pracowali w parach. Każda para otrzymała do opracowania 1 temat do powtórzenia. W zespole na Teams zamieściłam link do edytowania wspólnej prezentacji, więc każdy zespół zalogował się, otworzył prezentację i dodał slajdy na przydzielony temat. Na koniec omówiliśmy całość. Efekt jest świetny. Zarówno mi, jak i uczniom bardzo podobała się taka praca. 

Oto rezultat:
















Po co mi xero?

Po co mi xero?

W mojej szkole jest zwyczaj, że każda klasa na początku roku szkolnego kupuje kilka ryz papieru do xero, aby różni nauczyciele uczący tę klasę mogli korzystać do kopiowania kart pracy czy sprawdzianów. Ale ja już nie umiem tak pracować... Już pierwszego dnia przewertowałam plan lekcji całej szkoły sprawdzając, na które lekcje moge wejść do pracowni komputerowej. Mam szczęście - większość lekcji języka angielskiego z klasami straszymi mogę prowadzić przy komputerach. Planując lekcję myślę, co da się zrobić za pomocą narzędzi TIK. A uczniowie, po doświadczeniach z edukacją zdalną, szybko łapią...

Na pierwszej lekcji mamy obowiązek zapoznać uczniów z zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy (teraz jeszcze bezpieczeństwo w związku z COVID) oraz z przedmiotowym systemem oceniania. Możemy, oczywiście, dać uczniom wklejkę do zeszytu i przeczytać z nimi informacje tam zawarte. W ten sposób jednak zanudzimy ich i sprawimy, że w ciągu roku szkolnego będą co jakiś czas pytać o niektóre zasady zapominając, że mają je na końcu zeszytu. A co jeśli opracujemy te zasady razem z nimi? Na przykład wykorzystując mentimeter? Efekt może być taki:



Od razu widać, że uczniowie lubią pracować w grupach i zdają sobie sprawę, że gdyby mogli być za to sprawiedliwie oceniani, mogliby tak pracować częściej. Sami podpowiedzieli mi, co zrobić aby ocena była sprawiedliwa - w miarę możliwości obserwować, a potem wziąć pod uwagę ocenę koleżeńską, bo członkowie grupy sami najlepiej wiedzą, kto przykładał się do pracy, a kto nie. 

Jeśli chodzi o bezpieczeństwo i zasady pracy, to już sama nazwa BHP odstrasza. Dzieci świetnie wiedzą, jak powinny się zachowywać. Zaskoczeniem może być raczej to, na co zwracają największą uwagę:


Akurat ta klasa ma problem z nadmierną ruchliwością - podczas przerw ciągle bawią się w berka wpadając na młodszych uczniów. Po ich odpowiedziach widać, że zdają sobie z tego sprawę... 

Na lekcjach z młodszymi narzędzia TIK pozwalają nie tylko urozmaicić lekcję, ale też zaoszczędzić sporo czasu, który nauczyciel musiałby poświęcić na drukowanie, cięcie i rozdawanie materiałów. 

Diagnozę umiejętności czytania w 1 klasie można przeprowadzić np. za pomocą takiej aplikacji:

Gra zawiera zróżnicowane wyrazy. Najpierw zapraszam uczniów, u których spodziewam się trudności z czytaniem. Oni mogą wybrać sobie najłatwiejsze dla nich słowa. Najtrudniejsze zostają dla tych, którzy na przerwach sięgają po książki.

Czytanie piktogramów i układanie historyjek? Skoro nie bardzo można używać gier i kostek do gry, wykorzystajmy koło fortuny worwall:

Zaletą tych aplikacji jest to, że tworzy się je bardzo szybko, w wybranym przez nas momencie (a nie wtedy, kiedy xero jest wolne). Można je wykorzystać wielokrotnie. 

Dodatkowo, skoro weszliśmy w edukację hybrydową, możemy wykorzystać je zarówno w klasie, jak i w edukacji zdalnej. Moja szkoła pracuje na Teams - każda klasa ma założony zespół do danego przedmiotu, a notes zajęć służy do zamieszczania materiałów z lekcji oraz do nauki samodzielnej. Powyższe zadania można wstawić do notesu, zamiast drukować i xerować papiery. 

I nie usłyszymy tłumaczenia, że pies zjadł pracę domową... 

Oczywiście, nie wszystko da się zrobić za pomocą narzędzi TIK - uczniowie muszą pracować też z książką i zeszytem. Sprawdziany też nie zawsze da się zrobić w formie quizu online. Mimo to znajdziemy wiele aktywności, które dzięki TIK można zrobić szybciej, łatwiej i ciekawiej. 

Ja już nie umiem inaczej... 

Jaki talent ma Vashti?

Jaki talent ma Vashti?

Vashti to bohaterka książeczki Petera H. Reynoldsa "Kropka" ("The Dot"). Jest ona dziewczynką w wieku młodszych klas szkoły podstawowej, która twierdzi, że nie umie rysować, jednak zachęcona w sprytny sposób przez nauczycielkę maluje serię prac plastycznych na temat kropki i tworzy z nich wystawę. Dzięki temu, że uwierzyła we własne możliwości Vashti staje się nie tylko wzorem do naśladowania (dla chłpca odwiedzającego jej wystawę), ale przede wszystkim symbolem odkrywania własnych talentów. 


Od ponad 10 lat, 15 września obchodzimy Międzynarodowy Dzień Kropki - święto talentów. Staje się ono coraz bardziej popularne, każdego roku do Klubu Kropki (http://www.thedotclub.org/dotday/) dołączają coraz to nowi nauczyciele i edukatorzy. Dlaczego? Na czym polega fenomen tego święta? 

Przede wszystkim jest to świetna okazja do pokazania dzieciom, że każdy człowiek ma jakiś talent. Czasami potrzebny jest do tego mądry dorosły, który pomoże dziecku uwierzyć we własne możliwości i zacząć się rozwijać. Tak właśnie zachowała się nauczycielka Vashti - nie pozwoliła dziewczynce oddać pustej kartki, zachęcała ją do podjęcia próby, a potem - niezależnie od tego, jak udana była ta próba - potraktowała pracę Vashti jak dzieło sztuki. Jednak Vashti była przekorna: widząc swój rysunek oprawiony w ramki i wiszący nad biurkiem pani nie stwierdziła, że narysowana przez nią kropka była piękna, ale że potrafi narysować jeszcze ładniejszą kropkę. Małe działanie nauczyciela stało się dla dziecka wielkim impulsem do pokazania, co potrafi zrobić. Czy Vashti ma talent do rysowania? Być może. Ale jej zachowanie jest przede wszystkim dowodem na to, że jest kreatywna i odważna. Nauczycielka zapewne zauważyła to, mogła przewidzieć zachowanie Vashti, więc sprowokowała dziewczynkę do działania.  

Dzień Kropki jest okazją to kreatywnych zabaw z kropką. Nauczyciele organizują wiele cudownych aktywności związanych z kropkami. Nie zapominajmy jednak, że najważniejsze tego dnia jest odkrywanie talentów. Większość ludzi kojarzy słowo "talent" z umiejętnością pięknego rysowania, tworzenia muzyki, dobrymi ocenami w szkole itp. Dlatego należy uświadomić dzieciom, że talenty są bardzo różne. Ktoś może mieć zdolności interpersonalne - świetnie dogaduje się z ludźmi; inna osoba może mieć umysł logiczny, dzięki któremu potrafi wyciągać wnioski - nie tylko matematyczne. Ktoś inny może przejawiać wrażliwość na przyrodę - z wyjątkowym wyczuciem opiekować się zwierzętami i roślinami, wiedzieć dużo na temat ekologii i chętnie pogłębiać wiedzę na tematy związane z przyrodą. 

Najtrudniej jest dostrzec talent w tych dzieciach, które nie wyróżniają się w szkole, są ciche, nie mają osiągnięć edukacyjnych w postaci dobrych ocen ani wygranych konkursów. Takie dzieci łatwo jest zaszufladkować i "spisać na straty". To najgorsze, co może zrobić nauczyciel... Każde dziecko (każdy człowiek) ma jakiś talent - musimy stwarzać różnorodne sytuacje edukacyjne, aby pomóc dzieciom te talenty odkryć. 

Przydatne mogą być do tego inteligencje wielorakie Gardnera, gdyż obejmują dużo obszarów życia - wiele talentów da się powiązać z którąś z ośmiu inteligencji:


Proponuję razem z uczniami rozpisać, jakimi umiejętnościami wykazuje się osoba mająca daną inteligencję, np. inteligencja przestrzenna oznacza, że ktoś radzi sobie z czytaniem map, trafia do celu, potrafi dobrze zorganizować miejsce pracy, podczas rysowania wykorzystuje całą kartkę, może tworzyć projekty budynków i budować miasta z klocków. Można to zrobić metodą burzy mózgów lub w grupach stworzyć mapy myśli do każdej inteligencji. Dzięki takiemu rozbiciu każdej inteligencji na mniejsze elementy dziecko będzie mogło lepiej dopasować swoje umiejętności i określić swój talent. 

Kolejnym sposobem (bardziej odpowiednim dla młodszych uczniów) jest odpowiedź na pytania:

  • Co lubię robić w wolnym czasie? 
  • Za co jestem chwalony?
  • Czego lubię się uczyć?
  • Czego mógłbym nauczyć moich kolegów? 

Dzieciom zwykle łatwiej jest odpowiedzieć na bardziej szczegółowe pytania, niż te ogólne w stylu: Co umiesz robić dobrze? Maluchy mogą swoje odpowiedzi narysować, starsi napisać. Potem analizując ich prace staramy się pokierować ich w stronę określenia, na czym polega ich talent, a także - co bardzo ważne - w jaki sposób można go rozwijać. 

Podczas lekcji o talentach nie może zabraknąć wyjaśnienia, że różnorodność talentów jest bardzo potrzebna - nie każdy może zostać piosenkarką albo youtuberem. Świat byłby nudny i mało praktyczny bez takiego zróżnicowania. 

Dodajmy również, że warto próbować nowych aktywności, gdyż może się okazać, że nasze największe talenty odkryjemy dopiero za jakiś czas. Nie bójmy się nowości - to dzięki odwadze Vashti stała się słynna na całym świecie.  

Copyright © Blog Dla Nauczycieli , Blogger